கோயில் வளாகத்தில், முருகர் சந்நிதிக்கு செல்வதற்கு முன், அருகே இருந்த ஒரு பழைய கற்சிலையைப் பார்த்தான். முறுக்கு மீசை, கையில் வேல், முகத்தில் குறும்பு புன்னகை—அந்த சிலையை ஊர்மக்கள் ‘மாடசாமி’ என்று அழைத்தார்கள். “என்ன மாடசாமி, இன்னைக்கு உனக்கு பால் பாயாசமா?” என்று முருகன் சிரித்தபடி கேட்டான்.
“ஓய் முருகா, புல்லு பூண்டு வேண்டாம்! ஒரு கோழி குழம்பு வை!” என்று ஒரு குரல் காற்றில் எதிரொலித்தது. முருகன் திடுக்கிட்டு சுற்றும் முற்றும் பார்த்தான். யாருமில்லை. “யாரு இது?” என்று கேட்டான், ஆனால் பதில் இல்லை. மனதில் குழப்பத்துடன் முருகர் சந்நிதிக்கு சென்றான்.
அன்று இரவு, முருகனின் கனவில் ஒரு உருவம் தோன்றியது. மாடசாமியின் உருவம் போலவே இருந்தது. “முருகா, சைவமோ, அசைவமோ, எல்லாம் இந்த பூமியின் பாகம். உணவுல பக்தி இல்ல, உன் செயல்ல தான் இருக்கு,” என்று கூறியது. முருகன் வியர்த்து எழுந்தான். “இது என்ன மர்மம்?” என்று முணுமுணுத்தான்.
மறுநாள் காலை, ஊரில் பரபரப்பு. பெரியவர் வீரபாண்டியின் வீட்டில் நகையும் பணமும் திருடு போயிருந்தது. காவல்துறை விசாரித்தும் துப்பு கிடைக்கவில்லை. முருகன் கோயிலுக்கு சென்றபோது, மீண்டும் அந்த குரல். “முருகா, ஊருக்கு வடக்கே பாழடைஞ்ச குடோனுக்கு போ. அங்க ஒரு மூட்டை இருக்கு. பாரு!”
முருகன் தயங்கினான். ஆனால், முருகர் மீதான பக்தி அந்த குரலை நம்ப வைத்தது. இரவு நேரத்தில், மறைவாக குடோனுக்கு சென்றான். மூட்டையில் திருடப்பட்ட பணமும் நகையும் இருந்தன. திடீரென, மூன்று நிழல்கள் அவனை மறித்தன. “யாருடா நீ? இங்க என்ன பண்ணுற?” என்று ஒருவன் கத்தினான். முருகன் பயந்து பின்வாங்க, குடோனில் ஒரு பெரும் காற்று வீசியது. மாடசாமியின் உருவம் போல ஒரு நிழல் தோன்றி, “திருட்டு பசங்களா, இவன விட்ருங்க!” என்று முழங்கியது. திருடர்கள் பயந்து ஓட, முருகன் மயங்கி விழுந்தான்.
காலையில், முருகன் கோயிலில் கண் விழித்தான். ஊர்மக்கள் அவனைச் சூழ்ந்து நின்றனர். திருடப்பட்ட பொருட்கள் காவல்துறையிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டு, ஒரு திருடன் பிடிபட்டிருந்தான். ஆனால், முருகனுக்கு அந்த குரல் மட்டுமே மனதில் ஒலித்தது.
அன்று இரவு, ஒரு பயங்கர வெடிப்பு சத்தம். மாடசாமி சந்நிதியில் வெடிகுண்டு வெடித்து, சிலை சிதறியது. திருடர்களின் கோபம் சிலையை உடைத்திருந்தது. முருகன் கண்ணீர் வடித்து, “மாடசாமி, நீ ஏன் இப்படி ஆன?” என்று கதறினான்.
அப்போது, உடைந்த சிலையின் அருகே ஒரு குரல் ஒலித்தது. “முருகா, நான் சிலை இல்ல, உன் நம்பிக்கை. நீயே என்னை உணர்ந்தவன். நான் சுடலை மாடன், உன்னோடு எப்பவும் இருப்பேன்.” குரல் மறைந்தது. முருகன் திடுக்கிட்டு உணர்ந்தான்—மாடசாமி என்பவர் சுடலை மாடன், கடவுளின் வடிவமே!
ஊர்மக்கள் புதிய சிலை வைத்தனர். முருகன் இப்போது சைவமும் அசைவமும் உண்ணத் தொடங்கினான், ஆனால் அவன் மனதில் சுடலை மாடனின் குரல் என்றும் ஒலித்தது.
