தீபாவளி, அதாவது தீப ஆவளி (விளக்கு வரிசை), என்பது வெறும் பண்டிகையல்ல; அது அறியாமை எனும் இருளை நீக்கி, அறிவு எனும் ஒளி பிறக்க வேண்டும் என்ற ஆழமான தத்துவத்தை மையமாகக் கொண்ட இந்தியப் பண்பாட்டின் ஆழத்தில் வேரூன்றிய ஒரு மாபெரும் விழாவாகும். காலம் கடந்தும், கதை கடந்தும் ஆன்மாவின் ஒளியைத் தேடும் மனிதனின் ஏக்கத்தை இந்தப் பண்டிகை நிலைநிறுத்துகிறது.
வட இந்தியாவில், இந்தப் பண்டிகை இராமாயணக் கதையோடு பின்னிப் பிணைந்துள்ளது. இராமர், இராவணனை அழித்து, தனது பதினான்கு வருட வனவாசத்தை முடித்து, சீதை மற்றும் இலட்சுமணனுடன் அயோத்திக்குத் திரும்பிய நாளாகவே இது கொண்டாடப்படுகிறது. தர்மம் நிலைநாட்டப்பட்டதை வரவேற்கும் விதமாக, அயோத்தி மக்கள் தங்கள் வீடுகளிலும் தெருக்களிலும் விளக்குகளை ஏற்றி, ஒளியால் நாட்டை நிரப்பினர். இதுவே வட இந்தியப் பகுதிகளில் இன்றும் முதன்மை பெறும் தீபத் திருநாளாகும்.
ஆனால், தமிழ்நாட்டில் மற்றும் தென் இந்தியாவின் பல பகுதிகளில், நரகாசுர வதம் செய்த நிகழ்வுக்கே அதிக முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்படுகிறது. தன் தாயைத் தவிர வேறு யாராலும் கொல்லப்பட முடியாத வரம் பெற்றிருந்த அசுரனான நரகாசுரனின் கொடுமை தாங்காமல் மக்கள் முறையிட்டபோது, திருமால் கிருஷ்ணராக அவதரித்து, தன் மனைவி சத்தியபாமாவை (பூமாதேவியின் அம்சம்) முன்னிறுத்தி அவனை அழித்தார். தீமையின் உருவம் அழிந்த தினத்தை மக்கள் மகிழ்வுடன் கொண்டாடியதன் நினைவாகவே, தீபாவளி என்பது ஐப்பசி மாதத்தில் வரும் நரக சதுர்த்தசி அன்று அதிகாலை வேளையில் கொண்டாடப்படுகிறது.
தமிழர்களின் தீபாவளி கொண்டாட்டம் அதிகாலையிலேயே அதன் உச்சத்தை எட்டுகிறது. அதிகாலையில் எழுந்து, கங்கா ஸ்நானம் எனப்படும் எண்ணெய் தேய்த்துக் குளிப்பது பிரதான வழக்கமாகும். எண்ணெய் தேய்த்துக் குளிப்பதன் மூலம் கங்கையின் புனிதம் கிடைப்பதாகவும், பாவங்கள் நீங்குவதாகவும் நம்பப்படுகிறது. மேலும், பண்டிகைக் காலத்தில் உண்பதால் ஏற்படும் செரிமானக் கோளாறுகளைச் சரிசெய்யும் விதமாக, பல்வேறு மூலிகைகள் சேர்க்கப்பட்ட தீபாவளி இலேகியம் உண்ணும் பழக்கம் தமிழர்களின் தனித்துவமான மருத்துவப் பண்பாடாகும்.
இவற்றுடன், புத்தாடை உடுத்துவதும், பலகாரங்களைப் பரிமாறுவதும், திருமணத்திற்குப் பின் வரும் முதல் தீபாவளியை, தலைத் தீபாவளியாகக் கொண்டாடுவதும் தமிழர்களின் பாரம்பரியத்தில் இணைந்த முக்கியப் பழக்கங்களாகும்.
வரலாற்று ஆய்வுகளின்படி, தீபாவளிப் பண்டிகை சமண சமயத்தவர் தங்கள் கடைசித் தீர்த்தங்கரரான மகாவீரர் முக்தி அடைந்த நாளாகக் கொண்டாடியதற்கான கருத்துகள் நிலவுகின்றன. பிற்காலத்தில்தான் இது இந்து சமயத்தில் பல்வேறு புராணக் கதைகளுடன் இணைந்ததாகவும் கூறப்படுகிறது.
இந்தப் பண்டிகை விஜயநகரப் பேரரசின் காலத்தில் தென்னிந்தியாவுக்குப் பரவியிருக்கலாம் என்றும் சில ஆய்வுகள் தெரிவிக்கின்றன. இருப்பினும், இன்று தீபாவளி என்பது அனைத்துத் தடைகளையும் கடந்து, இந்தியர்கள் அனைவரும் ஒற்றுமையுடன் கொண்டாடும் ஒரு பிரதான ஒளியின் விழாவாக மாறிவிட்டது.
இந்தத் தீபாவளியோடு ஒளியின் வழிபாட்டில் பழந்தமிழர்கள் கொண்டிருந்த ஆழமான தொடர்பை கார்த்திகை தீபத் திருவிழாவில் காணலாம். சொல்லப்போனால் தமிழகத்தில் தீபாவளி அவ்வளவு தொன்மையானது அல்ல. கார்த்திகை தீபமே தமிழக இலக்கியத்தில் பெரும்பாலும் பேசப்படுகிறது.
சங்க காலத்திலிருந்தே தீய சக்திகளை விரட்ட அகல் விளக்குகள் ஏற்றுவது வழக்கம். தமிழ் மாதமான கார்த்திகையின் முழு நிலவு நாளில், அகல் விளக்குகளை ஏற்றி, இல்லங்களிலும், கோவில்களிலும் இந்தத் திருவிழாவைக் கொண்டாடுவார்கள். திருவண்ணாமலையில் நடைபெறும் மகாதீபம் திருவிழா இதற்கு ஒரு சிறந்த எடுத்துக்காட்டு
தீபாவளிப் பண்டிகை ஒரு குறிப்பிட்ட வரலாற்றுக் காலத்தில் தமிழகத்திற்கு வந்திருந்தாலும், மேலே சொன்னது போல விளக்கு வரிசை ஏற்றி இருளை நீக்கும் மரபு தமிழர்களுக்குப் புதியதல்ல. சங்க இலக்கியங்களான அகநானூறு மற்றும் நற்றிணை போன்ற நூல்களில், மக்கள் வீதிகளில் விளக்கு வரிசைகளை ஏற்றி, விண்மீன் சேரும் இரவில் விழாவைக் கொண்டாடியதற்கான சான்றுகள் உள்ளன.
சைவ மரபில், திருவண்ணாமலையில் சிவனே அடி முடி காண முடியாத நெருப்புப் பிழம்பாக நின்ற நிகழ்வு, கார்த்திகை மாதப் பௌர்ணமி அன்று மகா தீபமாக ஏற்றப்படுகிறது. திருஞானசம்பந்தரும் கார்த்திகை தீபத்தை “தொல் கார்த்திகை நாள்” என்று பழந்தமிழ் விழாவாகப் போற்றியுள்ளார்.
மொத்தத்தில், தீபாவளியும் கார்த்திகை தீபமும் வெவ்வேறு காரணங்களுக்காக, வெவ்வேறு காலங்களில் வந்திருந்தாலும், இரண்டும் இருளை நீக்கி, அறிவையும், வெற்றியையும், செல்வத்தையும் வேண்டி ஒளியை வணங்கும் ஒரே தத்துவத்தின் இரு வேறு வடிவங்களே ஆகும்.
தற்போது தீபாவளி வெகுவாக பிரபலமடைந்து வெளிநாடுகளில், குறிப்பாக அமெரிக்கா, சிங்கப்பூர், மலேசியா, நேபாளம், இலங்கை, மௌரிஷியஸ், கனடா, பிஜி, இங்கிலாந்து மற்றும் கரீபியன் போன்ற நாடுகளில் தீபாவளி சிறப்பாக கொண்டாடப்படுகிறது. இந்த நாடுகளில், பல இந்தியர்கள் ஒன்று கூடி விளக்குகளை ஏற்றி, இனிப்புகள் பரிமாறி, பாரம்பரிய விளையாட்டுகளில் ஈடுபட்டு பண்டிகையை கொண்டாடுகிறார்கள். சில நாடுகளில், தீபாவளி பொது விடுமுறை நாளாகவும் அறிவிக்கப்பட்டுள்ளது.
தீபாவளிக்கு பட்டாசு வெடிக்கும் பழக்கம் 15 ஆம் நூற்றாண்டிற்குப் பிறகு தோன்றியிருக்கலாம் என்று கருதப்படுகிறது, ஏனெனில் இந்த காலகட்டத்தில் வெடிமருந்து இந்தியப் போர்களில் பயன்படுத்தப்பட்டது. ஆரம்பத்தில், பட்டாசுகள் அரச குடும்பத்தினரின் சிறப்பு நிகழ்ச்சிகளுக்கும், திருமணங்களுக்கும் மட்டுமே பயன்படுத்தப்பட்டன. பின்னர், 19 ஆம் நூற்றாண்டில் இந்தியாவில் பட்டாசுகளுக்கான தொழிற்சாலைகள் அமைக்கப்பட்டன. அதன் பிறகே பொது மக்கள் தீபாவளி அன்று பட்டாசு வெடிக்கும் பழக்கம் பரவலானது.
வாசகர்கள் அனைவரும் தீபாவளியை சிறப்புடன், சுற்றுச் சூழல் மாசுபடாத வகையிலும் பாதுகாப்புடனும் கொண்டாட வாழ்த்துகிறேன். உங்கள் அனைவருக்கும் என் தீபாவளி நல்வாழ்த்துகள்.