தனிமை: நவீன உலகின் மறைக்கப்பட்ட வலி – 4

நவீன உலகில் தனிமை என்பது வெறும் தனியாக இருப்பது மட்டுமல்ல, மாறாக ஆழமான உளவியல் மற்றும் சமூக பரிமாணங்களைக் கொண்ட ஒரு சிக்கலான அனுபவமாக மாறியுள்ளது. இன்றைய சமூகத்தில் தொழில்நுட்ப வளர்ச்சியுடன் பல்வேறு வகையான தனிமைகள் உருவாகியுள்ளன.
பொருளாதார ஏற்றத்தாழ்வுகள் ஒருவரை சமூகத்திலிருந்து விலக்கி வைக்கும் ஒரு முக்கிய காரணமாகும். வறுமையால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் சமூக நடவடிக்கைகளில் பங்கேற்க முடியாமல் தங்களை தனிமைப்படுத்திக் கொள்கிறார்கள். அதே நேரத்தில், அதிக செல்வம் உள்ளவர்களும் தங்கள் உண்மையான உறவுகளைக் கண்டுபிடிக்க சிரமப்படுகிறார்கள்.
அச்சம், கவலை, தாழ்வு மனப்பான்மை போன்ற உள்ளுணர்வுகள் ஒருவரை தானாகவே தனிமைப்படுத்திக் கொள்ள வைக்கிறது. இந்த அச்சங்கள் பெரும்பாலும் கற்பனையானவை என்றாலும், அவை நிஜமான தனிமையை உருவாக்குகின்றன. தோல்வியின் பயம், விமர்சனத்திற்கு ஆளாகும் அச்சம், புரிந்துகொள்ளப்படாமல் போகும் கவலை இவையெல்லாம் மனிதர்களை உள்ளுக்குள் தள்ளி விடுகின்றன.
டிஜிட்டல் யுகத்தில் தொழில்நுட்பக் கருவிகள் ஒரு பாதுகாப்புக் கவசமாக மாறியுள்ளன. சமூக வலைதளங்களில் ஆயிரக்கணக்கான நண்பர்கள் இருந்தாலும், நேருக்கு நேர் உரையாடலில் சிரமம் அனுபவிக்கிறோம். இந்த மெய்நிகர் தொடர்பு உண்மையான மனித உறவுகளை மாற்றுவதில்லை, மாறாக ஒரு பொய்யான நிறைவு உணர்வை மட்டுமே தருகிறது.
மனநல ஆய்வாளர் கார்ல் யுங் முதன்முதலில் உள்முகம்-புறமுகம் என்ற கருத்தை முன்வைத்தார். நரம்பியல் அறிவியலின்படி, உள்முகர்களின் மூளை செயல்பாடு புறமுகர்களிடமிருந்து வேறுபடுகிறது. உள்முகர்கள் தனியாக இருக்கும்போது ஆற்றல் பெறுகிறார்கள், அதே சமயம் புறமுகர்கள் மற்றவர்களுடன் இருக்கும்போது ஆற்றல் பெறுகிறார்கள்.
உள்முகர்கள் முதலில் சிந்தித்து பின் பேசுவார்கள், ஆழமான சிந்தனையை விரும்புவார்கள். அவர்கள் சிலருடன் ஆழமான உறவுகளை விரும்புவார்கள், மேலோட்டமான பேச்சுக்களைத் தவிர்ப்பார்கள். உணர்வுகளை உள்ளுக்குள் வைத்துக்கொண்டு, மெதுவாக நம்பிக்கையை வளர்ப்பார்கள்.
உள்முகம் என்பது ஆளுமைப் பண்பு, தனிமை என்பது ஒரு உணர்வு என்பதை புரிந்துகொள்ள வேண்டும். உள்முகர்கள் தனியாக இருப்பதை விரும்புவார்கள், ஆனால் அவர்கள் எப்போதும் தனிமையை உணர்வதில்லை. புறமுகர்களும் சில சமயங்களில் கூட்டத்தில் இருந்தும் தனிமையை உணரலாம்.
ஆய்வுகளின்படி, உள்முக-புறமுக பண்புகள் நாற்பது முதல் அறுபது சதவிகிதம் வரை மரபணு வழியாக வருகின்றன. இது பிறக்கும்போதே நிர்ணயிக்கப்படும் ஒரு அடிப்படை ஆளுமைப் பண்பு.
படிப்பில் அல்லது சிறப்புத் திறன்களில் கவனம் செலுத்தும் மாணவர்கள் பெரும்பாலும் உள்முக பண்புகளை வெளிப்படுத்துவார்கள். அவர்கள் புத்தகங்களையும் ஆராய்ச்சியையும் சமூக நிகழ்வுகளுக்கு மேலாக விரும்புவார்கள். தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட சிலருடன் மட்டுமே ஆழமான நட்பு கொள்வார்கள். பெரிய கூட்டங்களைத் தவிர்த்து, சிறிய குழு சூழலை விரும்புவார்கள். விழாக்களிலும் பார்ட்டிகளிலும் குறுகிய காலமே தங்குவார்கள்.
இது அவர்களின் ஆழமான ஆர்வங்களை வளர்க்க உதவினாலும், சமூக தவறான புரிதல்களுக்கு வழிவகுக்கலாம். உள்முகர்கள் சமூக விரோதிகள் என்ற தவறான கருத்து, வெட்கப்படுபவர்கள் அல்லது நம்பிக்கையற்றவர்கள் என்ற முத்திரை, வெளியே வந்து பேசு என்ற கட்டாய அழுத்தம், தலைமைத்துவ திறனற்றவர்கள் என்ற பிழையான நம்பிக்கை போன்றவை அவர்களை மேலும் தனிமைப்படுத்துகின்றன.
மருத்துவ காரணங்களால் தனிமைப்படுத்தப்படும் நோயாளிகள் வேறுபட்ட அனுபவத்தைச் சந்திக்கிறார்கள். தொற்று நோய்கள், நாட்பட்ட நோய்கள், அல்லது மனநல பிரச்சினைகள் காரணமாக மருத்துவமனையில் அல்லது வீட்டில் தனிமைப்படுத்தப்படுவது உடல் மற்றும் மன ஆரோக்கியத்தில் ஆழமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது. இது தற்காலிகமானது என்றாலும், மனநலத்தில் நீண்டகால பாதிப்புகளை ஏற்படுத்தலாம்.
உடல்ரீதியான தனிமை புவியியல் தூரம் அல்லது உடல்நல கட்டுப்பாடுகளால் ஏற்படுகிறது. உளவியல் தனிமை என்பது மற்றவர்களுடன் இருந்தாலும் மனரீதியாக தொடர்பில்லாமல் உணர்வதாகும். சமூக தனிமை சமூக கட்டமைப்புகளிலிருந்து விலக்கப்படுவது அல்லது விலகிக்கொள்வதைக் குறிக்கிறது. அழித்தியல் தனிமை வாழ்க்கையின் அர்த்தமின்மை மற்றும் ஆழமான தனிமை உணர்வைக் குறிக்கிறது.
தனிமைக்கு நேர்மறை மற்றும் எதிர்மறை இரு பக்கங்களும் உள்ளன. நேர்மறை பக்கத்தில், தனிமை சுயசிந்தனைக்கான வாய்ப்பு, படைப்பாற்றல் மேம்பாடு, உள்ளார்ந்த வளர்ச்சி, தனிப்பட்ட இலக்குகளில் கவனம் செலுத்துதல் போன்ற நன்மைகளைத் தருகிறது. வரலாற்றில் பல பெரிய கண்டுபிடிப்புகள் மற்றும் கலைப்படைப்புகள் உள்முகர்களால் உருவாக்கப்பட்டுள்ளன. வர்ஜீனியா வூல்ஃப், ஜே.கே. ரோலிங் போன்ற எழுத்தாளர்கள், ஆல்பர்ட் ஐன்ஸ்டீன், மேரி கியூரி போன்ற விஞ்ஞானிகள், பில் கேட்ஸ், மார்க் ஜுக்கர்பர்க் போன்ற தொழில்நுட்பவியலாளர்கள் இதற்கு சிறந்த எடுத்துக்காட்டுகள்.
எதிர்மறை பக்கத்தில், அதிகப்படியான தனிமை மனச்சோர்வு, கவலைக்கோளாறுகள், சமூகத் திறன் இழப்பு, உடல்நல பிரச்சினைகள் போன்றவற்றை ஏற்படுத்தலாம். நீண்ட கால தனிமை நோய் எதிர்ப்பு சக்தியைக் குறைத்து, இதய நோய் மற்றும் பிற உடல்நல பிரச்சினைகளுக்கு வழிவகுக்கலாம்.
தனிமையின் காரணங்களை அடையாளம் காண்பது முதல் படியாகும். தன்னுணர்வு வளர்த்தல் மூலம் ஒருவர் தன் தனிமையின் இயல்பை புரிந்துகொள்ள முடியும். படிப்படியான சமூக ஈடுபாடு மூலம் சிறிய குழுக்களிலிருந்து தொடங்கி படிப்படியாக சமூக வட்டத்தை விரிவுபடுத்த முடியும்.
புதிய பொழுதுபோக்குகள் மற்றும் செயல்பாடுகளில் ஈடுபடுவது இயல்பான சமூக தொடர்புகளை உருவாக்கும். கலை, இசை, விளையாட்டு, தன்னார்வத் தொண்டு போன்ற பொதுவான ஆர்வங்களைப் பகிர்ந்தவர்களுடன் இணைவது எளிதான வழியாகும்.
உள்முகர்கள் தங்கள் தனித்துவத்தை ஏற்றுக்கொண்டு, பெரிய கூட்டங்களுக்குப் பதில் சிறிய குழுக்களை விரும்பலாம். சமூக நிகழ்வுகளுக்கு முன்னும் பின்னும் தனித்திருக்கும் நேரத்தை ஒதுக்கி ஆற்றல் மேலாண்மை செய்யலாம். எழுத்து மூலம் அல்லது ஒருவருக்கு ஒருவர் பேசும் திறனை வளர்த்துக்கொள்ளலாம்.
தேவைப்படும்போது மருத்துவ அல்லது உளவியல் ஆலோசனை பெறுவது மிக முக்கியம். நீண்ட கால தனிமை மற்றும் மனச்சோர்வு அறிகுறிகள் தென்பட்டால் தொழில்முறை உதவியைப் பெறுவதில் தயக்கம் காட்டக்கூடாது.
தனிமை என்பது தனிநபர் பிரச்சினை மட்டுமல்ல, சமூகப் பிரச்சினையும் கூட. உள்முக குழந்தைகளை கட்டாயப்படுத்தாமல் ஊக்குவித்தல், சமூக நிகழ்வுகளில் பங்கேற்க நிர்பந்திக்காமல் விருப்பத்தை ஏற்றுக்கொள்ளுதல், விளையாட்டுக்குப் பின் அல்லது பள்ளிக்குப் பின் தனித்திருக்கும் நேரம் கொடுத்தல், ஆழமான சிந்தனை, படைப்பாற்றல், கவனித்தல் போன்ற திறன்களை பாராட்டுதல் இவையெல்லாம் பெற்றோர்கள் மற்றும் ஆசிரியர்கள் செய்ய வேண்டிய கடமைகளாகும்.
தனிமை என்பது நவீன உலகின் ஒரு சிக்கலான நிகழ்வு. இது எப்போதும் எதிர்மறையானது அல்ல, ஆனால் அது நம் வாழ்க்கையைக் கட்டுப்படுத்த அனுமதிக்கக்கூடாது. தனிமையைப் புரிந்துகொண்டு, அதன் நன்மைகளைப் பயன்படுத்தி, தீமைகளைக் குறைக்கக்கூடிய ஆரோக்கியமான வழிகளைக் கண்டுபிடிப்பதே நம் இலக்காக இருக்க வேண்டும்.
சமூகம் என்பது தனிநபர்களின் கூட்டம். ஒவ்வொருவரின் தனிமையையும் புரிந்துகொண்டு, அவர்களை உள்ளடக்கிய சமூகத்தை உருவாக்குவதே நம் பொறுப்பு. தனிமை என்பது தனிப்பட்ட தேர்வாக இருக்கும்போது அது வலிமை, ஆனால் கட்டாயமாக இருக்கும்போது அது வலியாக மாறுகிறது. இந்த வேறுபாட்டை அறிந்து, ஒவ்வொருவரும் தங்கள் தனிமையை ஆரோக்கியமான முறையில் நிர்வகிக்கக் கற்றுக்கொள்ள வேண்டும்.